کمک به مدیریت اضطراب کودکان دارای ناتوانی و ایجاد تاب آوری

مدیریت اضطراب کودکان دارای ناتوانی

کمک به مدیریت اضطراب کودکان دارای ناتوانی و ایجاد تاب آوری

کاری از کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی ایران

کمک به مدیریت اضطراب کودکان دارای ناتوانی و ایجاد تاب آوری: نکات کلیدی در این مطلب عبارتند از:

• اضطراب یک واکنش طبیعی به موقعیت های چالش برانگیز است.
• کودکان دارای ناتوانی یا شرایط مزمن بیشتر از سایر کودکان دچار اضطراب می شوند.
• شما می توانید به کودکان کمک کنید تا مدیریت اضطراب روزمره را یاد بگیرند.
• اگر کودکان نیاز به حمایت بیشتری دارند، یک پزشک عمومی، روانشناس یا مشاور مدرسه می تواند کمک کند.

آنچه در این مطلب در مورد اضطراب می خوانید:

• اضطراب کودکان دارای ناتوانی یا شرایط مزمن: چه چیزی باید انتظار داشت؟
• کمک به کودکانِ دارای ناتوانی یا شرایط مزمن برای مدیریت اضطراب
• چه زمانی باید نگران اضطراب در کودکان دارای ناتوانی یا شرایط مزمن بود؟
• مراقب خودت باش

در مورد اضطراب

اضطراب احساس نگرانی، دلهره یا ترس است که از فکر کردن نسبت به این موضوع که اتفاق بدی قرار است بیفتد یا اینکه نمی توانید با یک موقعیت کنار بیایید به وجود می آید. و این واکنش‌های فیزیکی مانند «پروانه‌ها در معده»، تنش، لرزش، حالت تهوع و عرق کردن است. همچنین رفتاری مانند اجتناب از چیزی که باعث اضطراب می شود یا تمایل به اطمینان زیاد خواهد بود.

اضطراب یک واکنش طبیعی به موقعیت های جدید یا چالش برانگیز است. اضطراب می تواند در پاسخ به یک موقعیت یا رویداد خاص اتفاق بیفتد، اما پس از گذراندن آن موقعیت ادامه می یابد. اضطراب می تواند بدون وجود موقعیت یا رویداد خاصی نیز رخ دهد.

اضطراب کودکان دارای ناتوانی یا شرایط مزمن: چه چیزی باید انتظار داشت؟

کودکان دارای ناتوانی یا بیماری های مزمن بیشتر از سایر کودکان دچار اضطراب می شوند.

این موضوع ممکن است به چند دلیل باشد:

• ناتوانی یا شرایط خاص آنها غیرقابل پیش بینی است یا به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره آنها تأثیر می گذارد.
• آنها بیشتر احتمال دارد که قلدری را تجربه کنند.
• آنها احساس می کنند متفاوت از همسالان خود هستند.
• آنها از مشکلات یادگیری، ناتوانی ذهنی یا مشکلات درک اجتماعی برخوردار هستند که درک آنچه در اطرافشان اتفاق می افتد را برای آنها دشوارتر می سازد.

کودکان دارای ناتوانی یا شرایط بیماری های مزمن ممکن است نگران موارد زیر باشند:

• انجام اقدامات پزشکی مانند آزمایش خون
• از دست دادن رویدادها، دوستی ها یا بودن در مدرسه
• کنار آمدن با شرایط یا درمان هایشان
• احساس سربار بودن در خانواده
• متفاوت بودن با همسالان خود
• بیمار شدن، عود بیماری یا مرگ.

این نگرانی‌ها گاهی اوقات می‌تواند مانع از پایبندی کودکان به درمان‌ها یا فعالیت‌هایی شود که برای حفظ سلامتی باید صورت بپذیرد.

کمک به کودکان دارای ناتوانی یا شرایط مزمن برای مدیریت اضطراب

کارهای عملی زیادی وجود دارد که می توانید برای کمک به فرزند مبتلا به ناتوانی یا بیماری مزمن خود در مدیریت اضطراب انجام دهید.

بسیاری از اینها کارهایی هستند که برای همه کودکان مبتلا به اضطراب انجام می دهید. آنها عبارتند از:

اعتراف به ترس فرزندتان

به آرامی کودک خود را تشویق کنید تا کارهایی را انجام دهد که در مورد آنها احساس اضطراب می کند.

وقتی فرزندتان سعی می کند با ترس هایش روبرو شود، او را تحسین کنید.

کارهای اضافی دیگری نیز وجود دارند که می توانید برای کمک به فرزندتان با ناتوانی یا بیماری مزمن انجام دهید.

سلامت جسمانی

• در مورد وضعیت یا ناتوانی فرزندتان اطلاعات مناسب رشدی بدهید. با افزایش سن به فرزندتان اطلاعات بیشتری بدهید. بدون اطلاعات دقیق، کودکان اغلب بدترین را تصور می کنند.
• به فرزندتان حق انتخاب بدهید. کارهایی وجود دارند که کودک شما باید انجام دهد، اما شما می توانید با مواردی دیگر همچون غذاها در رژیم غذایی یا زمان های فیزیوتراپی، تاب آور باشید. اگر فرزند شما در مورد چنین مواردی انتخاب هایی داشته باشد، به او حس کنترل می دهد.
• برای رویه ها برنامه ریزی کنید آیا کودک شما با چند روز آماده شدن بهتر عمل می کند یا اگر بیش از حد متوجه شود باعث نگرانی او می شود؟ به فرزندتان کمک کنید تا در مورد استراتژی هایی که می تواند به او کمک کند تا با روش ها کنار بیاید، برنامه ریزی و فکر کند.
• سعی کنید درمان ها را سرگرم کننده کنید. می توانید موسیقی پخش کنید یا راه هایی برای تبدیل درمان ها به بازی پیدا کنید.
• یک کتاب داستان درباره وضعیت فرزندتان و تجربیات او در بیمارستان ایجاد کنید. شما می توانید از این موضوع برای پاسخ به برخی از سوالات فرزندتان در مورد سلامتی اش استفاده نمایید.

روابط و احساسات

• به شبکه های حمایت از همسالان برای کودکان دارای معلولیت یا شرایط مزمن نگاه کنید. اگر این شبکه‌ها اردوها یا گروه‌های بازی را راه‌اندازی می‌کنند، این می‌تواند به فرزند شما فرصتی دهد تا با کودکان دیگری با تجربیات مشابه معاشرت کند.
• برنامه‌ای تهیه کنید که به فرزندتان کمک می‌کند تا زمانی که به دلیل درمان‌ها دور از دوستانش و مدرسه است، با تکالیف مدرسه و دوستانتان همراهی نماید.
• از دوستی های فرزندتان حمایت کنید. به عنوان مثال، می توانید فرزندتان را تشویق کنید که دوستان خود را به خانه شما دعوت کند.
• به فرزندتان کمک کنید وقتی احساس اضطراب می کند، بفهمد چه چیزی او را آرام می کند. به عنوان مثال، ممکن است کودک شما دوست داشته باشد که او را در آغوش بگیرند، چند دقیقه ساکت بنشیند یا اسباب بازی مورد علاقه خود را در آغوش بگیرد.
• برای فرزندتان داستان هایی در مورد سایر کودکانی به شرایط مشابه بخوانید که در موقعیت های چالش برانگیز با مشکلات کنار می آیند یا مسائل شان را حل می کنند.
• به کودک خود کمک کنید تا یاد بگیرد چگونه احساسات خود را مدیریت نماید.
• به فرزندتان اجازه دهید بداند که احساس ناامیدی یا عصبانیت اشکالی ندارد. زیرا او شرایطی را تجربه می کند که همسالانش مجبور نیستند چنین موقعیتی را تحمل کنند. می توانید وقتی فرزندتان چنین احساسی دارد، او را تشویق کنید که با خودش مهربان باشد.